O kolorze:
Malowanie przez Norwegów i Szwedów drewna na czerwono ma swoją historię w dworach z czerwonej cegły. Drewno miało naśladować swoich poprzedników.
W miastach włoskich kolor budynków jest uwzględniany do koloru ziemi np. w Sienie tynkowane domy mają odcień terre di Sienna.
Białe ściany z żółtymi tynkowanymi gzymsami mają symbolizować piaskowiec.
Kolory są uważane za symboliczne. Przykładowo w Pekinie jaskrawe kolory były "zarezerwowane" dla budowli sakralnych tj. świątynie, pałace i inne. Zwykłe domy pozbawiano koloru poddając materiały procesom wypalania. Dachy świątyń pokryte są niebieską dachówką, pałaców w kolorze żółtej ochry, a bramy miejskie są zielone.
Zarówno zimne jak i ciepłe odcienie mogą tworzyć piękne kompozycje. Porównując obrazy Holenderskich malarzy Jana Vermeera i Pietera van Hoocha widzimy jak światło kształtuje klimat wnętrz. U pierwszego w zimnej palecie wyróżniają się odcienie tj. lawendowy błękit, czy cytrynowa żółć. U drugiego są to przyjacielskie i ciepłe zestawienia brązów z cynamonowymi czerwieniami. Różnice wynikają z oświetlenia pracowni obu mistrzów. Popołudniowe światło z południa przynosi ciepłe barwy, natomiast poranne, padające z zachodu zimne. Co ciekawe obaj malarze mieszkali niedaleko siebie, malowali podobne wnętrz, ludzi i dekoracje. Pomimo to prace tworzą zupełnie inny klimat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz